Ja jestem dobrym pasterzem
i znam owce moje, a moje Mnie znają.
J 10,14

Chrystusa, który został ukrzyżowany, Bóg uczynił Panem i Mesjaszem. Jest On dlatego naszym Pasterzem i bramą prowadzącą do zbawienia.

Chrystus w Ewangelii porównał siebie do bramy prowadzącej do owczarni. Jest On więc Jedynym Pośrednikiem i naszym Pasterzem.

A Maryja? Jest Tą, która prowadzi do Bramy, aby nikt nie wdzierał się inaczej, jak tylko przez Tego, którego Bóg uczynił Panem i Mesjaszem.

«Tylko w swojej ojczyźnie i w swoim domu może być prorok lekceważony». I niewiele zdziałał tam cudów z powodu ich niedowiarstwa.
Mt 13,58

Stał się człowiekiem,
Dał się położyć w żłobie,
Karmiony był mlekiem,
Uzdrawiał, leczył, wskrzeszał umarłych.

Dał się przybić do krzyża,
Oddał swoją Matkę,
Pozostawił się w Sakramentach
jako Pokarm, abyś żył...

Co jeszcze Jezus musi zrobić, abyś uwierzył, że Cię bezgranicznie, bezwarunkowo i nieskończenie kocha?

«Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec»
J 10,25-26

Nie politycy, ani partie polityczne,
nie prezydenci, ani medialni celebryci,
nie aktorzy i muzyczne idole,
nie telewizyjne "autorytety", "znawcy" i "eksperci",
ani internetowi blogerzy, vlogerzy, tweeterzy...,
ani żadne rzeczy, które tutaj są...,
ale tylko Ten, który życie za Ciebie oddał
jest WIARY GODNY!

Chociaż Dziewica Niepokalana była święta i doskonała od swego poczęcia, bardziej święta niż wszyscy święci wzięci razem od pierwszego momentu ich życia, niemniej mogła wzrastać i faktycznie wzrastała w łasce i świętości w każdym momencie swojego życia.

Łaska powiększa cnoty i zdolność duszy, dzięki czemu - jeśli bardziej uczestniczymy w miłości Bożej - stajemy się bardziej otwarci na Jego działanie. Dlatego Maryja, pomimo swojej początkowej pełni łaski, mogła rozwijać coraz bardziej ten zasób świętości.

Nie wystarczy, abyś żył w łasce. Potrzeba, abyś rozwijał w sobie intensywność życia łaski.

Matko, która dla nas cierpiałaś, spraw, niech wzrasta w nas coraz bardziej miłość do Boga.

Świat nie poznał się na Maryi. Społeczeństwo tamtych czasów nie brało Jej pod uwagę. Maryja żyła niezauważana pośród kobiet tamtych czasów, aż do momentu powstania Kościoła.

Maryja była najwspanialszym stworzeniem, jakie wyszło z rąk Boga, zaraz po człowieczeństwie Jezusa Chrystusa. Jednakże w Betlejem nikt nie użycza Jej schronienia, ani nie zwraca uwagi na delikatny moment Jej macierzyństwa. W Nazarecie była jedną spośród wielu kobiet, najbardziej skromnych i pokornych i nikt się nie zatrzymywał, aby patrzeć na Nią i podziwiać Jej cnoty.

Niech cię nie niepokoi ani nie dziwi to, że nie uznaje się twoich zasług, zdolności czy talentów. Troszcz się raczej o to, aby Bóg był Tym, kto zna twoje postępowanie i przenika twoje intencje. Bóg zna głębię twojego serca!

Matko, która zrodziłaś nas do życia łaski w Chrystusie, kształtuj w nas w dalszym ciągu Jezusa, naszego Zbawiciela.

Idźmy, trzymając się rąk Maryi, trzymając się razem za ręce, ale także razem trzymajmy się rąk Maryi, które są rękami... Matki; są jednocześnie: i delikatne i silne, czułe i sprawne.

Jeśli mocno będziemy się trzymać rąk Maryi, nie zginiemy. Maryja nie wypuszcza nas nigdy, to raczej my wyrywamy się i wtedy Ona głęboko to odczuwa i towarzyszy nam swym smutnym wzrokiem, ponieważ oddalając się od Niej - oddalamy się od Boga. I nigdy nie powrócimy do Boga, jeśli wpierw nie wrócimy do Maryi.

Matko łaski Bożej, daj, abym nigdy jej nie straciła, lecz zachowała ją, jako bezcenny skarb.

Jezus nakazuje nam miłować bliźniego tak, jak On nas umiłował. Czciciel Maryi także powinien kochać bliźniego tak, jak Maryja to czyniła.

Nie wystarczy więc, wypełnić zwyczajnie przykazanie miłości. Należy je wypełnić na wzór Najświętszej Maryi, kochać tak, jak Ona kochała i kochać z taką samą czystością uczuć, z taką samą szczerością i taką samą czułością miłości.

Jakżeż zmieniłby się świat, gdybyśmy tak postępowali. Jakże pomoglibyśmy w tym, aby ta zmiana zrealizowała się przez Maryję. To jest nasza odpowiedzialność i nasz obowiązek. Maryja nie dokona tego sama, ale za naszym pośrednictwem. Bądźmy sprawnymi narzędziami w Jej rękach i przekazujmy innym ducha maryjnego!

Matko dobrej rady, prowadź nas w naszym życiu i daj nam poznać wolę Bożą.

Gdy rozmawiamy o świecie, zwykle mamy na myśli ludzkość, wszystkich ludzi. Kiedy wzywamy Maryję jako Królową świata, nazywamy Ją Królową i Panią wszystkich ludzi, niezależnie od historycznych okoliczności, w jakich prowadzą swoje życie.

Maryja przejmuje się wszystkimi sytuacjami, jakie dotykają Jej dzieci - ludzi odkupionych: cierpi z cierpiącymi, pracuje z pracującymi, przejmuje się uciskanymi, chroni chorych, starych i sieroty, cieszy się ze szczęśliwymi, idzie z pielgrzymami i wędrowcami, staje przy boku umierających i przyjmuje dzieci przychodzące na świat.

Matko i Mistrzyni, nie oddalaj się ode mnie w żadnym momencie mojego życia, a szczególnie w godzinie śmierci.

Prorocka misja Matki Jezusa polegała nie tylko na fizycznym zrodzeniu Go na ten świat, ale na ukazaniu Jego prawdziwego ducha, tego ducha Chrystusowego, którego On wycisnął mocno i znakomicie w duszy swej Matki.

Misja profetyczna, która przez chrzest zstąpiła na każdego chrześcijanina, powinna objawić się na zewnątrz po tym, jak wycisnęła się wewnętrznie w naszej duszy. Chrześcijanin zostaje naznaczony prorockim przesłaniem, które powinien ogłaszać i przekazywać dalej.

Wtedy, gdy to przesłanie urzeczywistni się w jego duszy, później ujawni się ono jako proroctwo na jego ustach, w jego działalności i w jego życiu.

Matko Kościoła, spraw, abym sobie uświadomiła, że powinnam stanowić Kościół w tym miejscu, w którym Bóg mnie postawił.

Miłość i przebaczenie są istotą serca każdej matki. Jaka miłość i jakie przebaczenie muszą istnieć w Sercu najbardziej kochającej ze wszystkich matek? 

Serce Maryi jest najbardziej podobne do Serca Bożego i jest Sercem najbardziej czułym, o jakim żadna matka nie mogłaby marzyć.

Uczestnicząc w Sercu Boga oraz w sercu Matki Boga i Matki wszystkich ludzi, zawsze znajdziemy echo miłości i przebaczenia. Zawsze, gdy potrzebujemy otrzymać przebaczenie lub powiększyć miłość, udajmy się do Serca Maryi, a otrzymamy to.

Matko i Królowo nieba i ziemi, spraw, abym miała udział w dobroci Twojego Serca.

Maryja wyniesiona przez Boga ponad wszystkie stworzenia, stała się Najświętszą Matką Jezusa Chrystusa. Jednocześnie jest w pełni ludzka, jak my wszyscy, takiej samej natury.

To prawda, że Bóg uczynił Ją cudownie piękną, świętą i delikatną, aby mogła nam pomagać. Uczynił Ją także ludzką, aby mogła lepiej zrozumieć swoje dzieci i lepiej nam współczuć; pocieszać nas, gdy jesteśmy smutni, zachęcać nas, gdy upadamy na duchu; podnosić nas, gdy grzech nas przygniata; przyprowadzać do Boga, gdy się od Niego oddalamy.

Zaufaj Maryi bezgranicznie, wiedząc, że nigdy nie słyszano, aby ktokolwiek, kto się do Niej ucieka, pozostał opuszczony.

Matko, okryj mnie płaszczem Twojej dobroci.

Maryja żyła pełnią łaski i była błogosławioną między wszystkimi niewiastami. Jej zjednoczenie z Bogiem było niewzruszone, żyła Ona w stałej wierności Słowu, które zachowywała w swoim sercu.

Maryja rozumie dobrze swoje dzieci. Wie, że jesteśmy ustawicznie kuszeni, skłonni do złego, popychani do grzechu. Rozumie naszą słabość i wie, że często upadamy i nie trwamy w naszych dobrych postanowieniach. Rozumie nas, pomaga nam i zachęca nas do powrotu do Boga, do zwyciężania pokus, do panowania nad naszymi namiętnościami i instynktami, do przeciwstawiania się naszym złym skłonnościom.

Wzywanie Maryi jest najlepszym sposobem dla przezwyciężania pokus, które nas oddalają od miłości Bożej. Nie ma twierdzenia, które częściej byłoby powtarzane przez pobożnych czcicieli Maryi.

Matko, spójrz na mnie z dobrocią i napełnij moje serce ufnością w miłosierdzie Boże.

Ze swej strony czyń, co tylko możesz, a następnie proś Maryję, aby ci pomogła zrealizować to, czego ty sam zrealizować nie możesz. Jeśli chcesz, proś Ją, aby zrealizowała to, czego ty nie możesz wykonać, ponieważ Ona to może i zawsze zrobi to lepiej, niż ty mógłbyś to wykonać.

Lecz nie zapominaj, że jesteś obowiązany nie tylko wykonać to, co możesz, ale wykonać to najlepiej, jak tylko potrafisz.

Matko szukającego wiary, spraw, aby ją znalazł i według niej żył.

Kiedy Słowo wcieliło się w przeczyste łono Maryi, zacny święty Józef nie wiedział jeszcze o tej tajemnicy dokonanej przez Boga w jego Małżonce.

Maryja kochała Józefa i widząc jak cierpi rozterki z powodu swej niewiedzy, Ona także cierpiała niewypowiedzianie. Niemniej jednak, zachowywała milczenie, nie objawiła mu swej tajemnicy, pozostawiła to Bogu, aby On sam mu to objawił. I tak się stało.

Zachowywać milczenie, zachowywać tajemnice, może w pewnych okolicznościach stanowić heroizm, ale będzie to konieczne. Milczenie nie zawsze jest łatwe, ale w pewnych sytuacjach jest właściwe.

Matko Odkupiciela, która stałaś blisko Twojego Syna w milczącym bólu u stóp krzyża, naucz nas zbawczej wartości cierpienia przeżywanego w milczeniu.

Święty Józef został ogłoszony przez kościół "Patronem robotników", wszystkich tych, którzy pracują swoimi rękami.

W Świętej Rodzinie z Nazaretu wszyscy pracowali swoimi rękami: święty Józef pracował w swoim warsztacie stolarskim, Jeezus mu w tym pomagał i Maryja jako gospodyni wykonywała wszystkie obowiązki domowe.

Nie uważaj pracy za karę, lecz za środek, jaki Bóg daje do twojej dyspozycji celem doskonalenia świata. Wiedza i praca są dwoma środkami do twojej dyspozycji. Lecz nie pracuj sam, pozwól niech ci towarzyszy Maryja, aby Ona podniosła i skierowała twoje prace ku Bogu.

Matko Ludu Bożego, który pielgrzymuje do Ojca, nie pozwól, aby Twój Kościół tracił orientację na swojej drodze.

Różnice jakie mogą zaistnieć wśród braci, przez nikogo lepiej nie mogą być złagodzone, czy zlikwidowane, niż przez Matkę.

Jeśli my, chrześcijanie, nie osiągnęliśmy jeszcze jedności, o jaką prosi nas Ewangelia i której domaga się od nas świat, nawet niewierzący, to dlatego, że nie staraliśmy się zjednoczyć wokół naszej wspólnej Matki.

Sobór skupił kult i nabożeństwo do Maryi w tajemnicy Chrystusa i Kościoła, Ludu Bożego. Gdy świadomie pielgrzymujemy pod opieką Maryi, idziemy ku jedności. Wszystko, co czynimy, rozszerzając miłość i pobożność maryjną, zgodnie z orientacją soborową, jest zasiewem jedności.

Dziewico i Matko, która urodziłaś Stworzyciela, bądź Ty sama ośrodkiem zjednoczenia Boga z człowiekiem i wszystkich ludzi między sobą.