«Zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem»
J 14,3

Panie Jezu, gdzie Ty jesteś!?

Pójdę do nieba piechotą,
Tak pójdę jak stoję.

Nie zabiorę z sobą nic...

A to juz dziś?

«Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają... Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz»
J 10,15-16

Starać się o zjednoczenie chrześcijaństwa - jeden z celów Rycerstwa Niepokalanej - ale jak to zrobić?

Ale... Za jaką cenę? Drogą ustępstw, kompromisów, dobrych stosunków z innowiercami? Za cenę prawdy?

Po pierwsze, być zjednoczonym z Prawdą - oto Droga i Życie. Resztę do tej Prawdy trzeba dostosować i nią żyć...

«Nadchodzi bowiem władca tego świata».
J 14,30

O jakim władcy Jezus dziś mówi?

Nie o Ojcu - Stwórcy nieba i ziemi... – Bo z "władcą tego świata" Pan Jezus nie ma nic wspólnego. A przecież On i Ojciec jedno stanowią...

Ach, o tym, który kiedyś pokazał Mu "wszystkie królestwa świata oraz ich przepych" i kusił, łudził, i kłamał, że odda Mu to wszystko, jeśli upadnie przed nim i odda mu pokłon...

To zbyt wysoka cena – oddać Boskość za przepych świata...

A dla ciebie? Za jaką cenę się sprzedasz "władcy tego świata"?

«Beze Mnie nic nie możecie uczynić».
J 15,5

Trwać w Chrystusie, to trwać w Jego Kościele - to rozpoznawać pełnię Jego łask, które udziela najobficiej w Sakramentach Świętych.

Poza Kościołem nie ma "pełni łaski" - są tylko jakieś "ziarenka" prawdy, łaski, jakieś ochłapy...

Ale czy potrafię czerpać obficie z tej pełni łask w Kościele? Czy jestem bogaty łaską? A może jestem bardziej biedny niż ten, który karmi się ochłapami łaski poza Kościołem?

«To wam powiedziałem..., aby radość wasza była pełna».
J 15,11

Tylko prawdziwa miłość może zapewnić pełną radość.

Prawdziwa radość to nie wesołkowatość, albo rozśmieszanie widzów czasem całkiem żałosnymi skeczami, które jednych bawią, a innych obrażają czy poniżają...

Prawdziwa radość wypływa ze szczerej miłości bliźniego - miłości na miarę Chrystusowego Krzyża.

Czy potrafię tak kochać? Tak kochać, by osiągnąć pełną radość?

«...byście się wzajemnie miłowali».
J 15,12

...miłowali, a nie wykorzystywali.

Kiedy patrzymy na miłość z perspektywy opłacalności, wtedy miłość staje się narzędziem handlu, rachunkiem zysków i strat.

O nie taką "miłość" Chrystusowi chodzi...

A o jaką? Taką, jaką On nas umiłował i... poszedł na krzyż... za tych, którzy Go oskarżają, znieważają, odrzucają - za tych także.

Czy ja potrafię tak kochać?

Miłość, jaką Maryja żywiła do Boga była miłością naprawdę doskonałą, ponieważ kochała Boga ze wszystkich swoich sił i ta moc miłości była w Niej w takim stopniu, że nikt i nic ze stworzeń nigdy nie zdołał Jej dorównać.

Ona jedyna wypełniła dokładnie przykazanie miłości Boga ponad wszystko, z całego swojego serca, z całej swojej mocy, całym swoim umysłem i z całej swojej duszy.

Miarą naszej miłości do Boga jest miłować Go bez miary, bez granic, bez zastrzeżeń, ani żadnego wyjątku.

Tak twierdzi św. Paweł mówiąc, że nic nie zdoła oddzielić nas od miłości do Chrystusa: ani głód, ani prześladowanie, ani śmierć, ani żadna inna rzecz. Zawsze będziemy z Nim zjednoczeni więzami miłości!

Matko, od ciebie otrzymaliśmy owoc życia, niech nie utracimy tego życia.

Św. Piotr zgrzeszył wypierając się Mistrza, ale później nawrócił się, żałował swojego czynu i w ten sposób otrzymał przebaczenie.

Nie musimy się wiele wysilać, aby sobie wyobrazić, że św. Piotr udał się do Matki Jezusa, aby Ona wyprosiła mu przebaczenie u swojego boskiego Syna i również możemy sobie wyobrazić, z jakim uczuciem i ciepłem został przyjęty grzeszny, ale płaczący w żalu Apostoł.

Taka a nie inna, powinna być nasza droga postępowania, gdy w jakichś okolicznościach dotknie nas nieszczęście upadku w grzech. Nie powinniśmy popadać w rozpacz i tracić nadziei na przebaczenie. Znamy bowiem bogactwo miłosierdzia, z jakim Bóg nas oczekuje, lecz uczynimy słusznie uciekając się o przebaczenie do Matki, aby Ona nas przedstawiła boskiemu Odkupicielowi.

Matko miłości, wzbudź w nas szczery żal za nasze grzechy!

Czasami przedstawia się Maryję trzymającą swojego Syna, Jezusa, stojącego na Jej kolanach i ukazywanego w ten sposób światu, jakby mówiąc: "Oto tutaj macie mojego Syna, który jest Zbawicielem; jedynym, który może uwolnić was od grzechu i wszelkiego zła. Przyjdźcie do Niego, a On wam udzieli zbawienia, którego na próżno będziecie szukać gdziekolwiek indziej".

Nie przejmować się Chrystusem, oznacza rezygnować ze zbawienia. Szukać zbawienia u kogo innego niż Chrystus, oznacza zmierzać do najbardziej dotkliwej klęski.

Matko i Pani wszystkiego stworzenia, przedstaw nas swemu Ojcu, aby nas zbawił.

Maryja wypowiedziała "tak" do Wysłańca Boga i podjęła życie skromne i pokorne, pełne wyrzeczeń i braków, i cały ogrom cierpienia, jaki związany był z Matką Ukrzyżowanego.

Maryja poznała przez wiarę, że będąc Matką Jezusa, będzie Matką Mesjasza-Sługi cierpiącego za swój lud i spotka Ją to wszystko, co z tym było związane: cierpienie, upokorzenie i śmierć.

Dzięki wierze przyjmujemy Chrystusa, lecz powinniśmy sobie uświadomić, że przyjęcie Go oznacza dla nas osobiste ofiary, bardzo bolesne wyrzeczenie się naszych upodobań i naszych konwenansów, wyrzeczenie się tego wszystkiego, co nie jest Boże, doznawanie bardzo przykrych upokorzeń, a nawet śmierci.

Gdy przyjmujemy Chrystusa, przyjmijmy Go z Jego krzyżem!

Matko, która jesteś potężną Orędowniczką, módl się za nami do Ojca.

Cała działalność w życiu Maryi była skierowana w stronę Ojca. Wszystko czyniła ze względu na Syna i dla Syna, ponieważ Jej Syn był Bogiem, wszystko w Jej życiu zaczynało się od Boga i na Bogu kończyło.

Czy możemy powiedzieć, że Bóg stanowi motywację dla naszych działań? Czy nasze działania zmierzają do Boga?

Wszystko, co czynimy w naszym życiu powinno mieć odniesienie do życia wiecznego, ponieważ nasze ziemskie życie nie ma sensu samo w sobie, o ile nie jest przygotowaniem do życia wiecznego. Wszystko, czego nie czynimy ze względu na Boga, przepada i nie posiada zasługi dla życia wiecznego.

Matko, której wszechmocna prośba jest łaską i błogosławieństwem, módl się za nami.

Maryja ukazuje się rzadko na przestrzeni całej Ewangelii. Niemniej, spotykamy Ją na kartach Ewangelii "między linijkami", zawsze w towarzystwie swego Syna i właśnie spotykamy Ją w tej "nieobecności".

Jest rzeczą niemożliwą nie widzieć Maryi obok Jezusa, w Jego cieniu, ale o znaczącym wpływie; w milczeniu, ale kierującą; nie dającą się poznać, ale zawsze współpracującą w każdym dziele.

Matko Chrystusowa, Matko Syna Bożego, niech zawsze współdziałamy w zbawczym dziele Pana.

Na obrazach przedstawia się często Maryję ze spuszczonymi oczami i rękami złożonymi na piersiach, wskazującymi na strzeżenie intymnej tajemnicy Boga w swoim Niepokalanym Sercu. Możemy także przedstawić sobie Maryję z oczami wzniesionymi w niebo, jakby wyzwalając się z ziemi, ku rzeczom w górze, ku niebieskim wyżynom.

Taki podwójny wymiar powinien rządzić całym naszym życiem: intymność osobowa, w której rozkoszujemy się obecnością Boga w Trójcy Jedynego, w naszym najgłębszym zakątku ducha i wzrok oderwany od ziemi, tęskniący za niebieskimi rejonami, mieszkaniem Boga, królestwem Maryi Niepokalanej.

Matko, która nam dałaś Oczekiwanego od wieków, prowadź nas w poszukiwaniach nowego brzasku dla ziemi.

Szczęście syna polega na świadomości, że jego matka jest w pełni szczęśliwa.

Chrześcijanin wie, że jego Matka Niebieska, słodka Panna Maryja jest nieskończenie szczęśliwa i ta szczęśliwość, jaką się cieszy jest taka, że stara się o niej zakomunikować swoim wiernym dzieciom i szczerym Jej czcicielom.

Jako dobra Matka, Maryja cieszy się, gdy widzi swoje dzieci szczęśliwe z tego powodu, że czują się dziećmi Bożymi, umiłowanymi przez Boga, chronionymi i strzeżonymi po ojcowsku przez Bożą opatrzność. I smuci się, gdy widzi, że Jej dzieci cierpią, a najbardziej cierpi wtedy, gdy widzi, że cierpienie ich przytłacza.

Matko Zapowiadanego przez Proroków, pozostań z nami, podczas gdy pracujemy codziennie, aby "przyszło Jego Królestwo".

Jeśli studiowalibyśmy chemię miłości, poznalibyśmy substancje, które ją tworzą, elementy wchodzące w jej skład. Istnieje chemia nadprzyrodzona, która przemienia rzeczy na ziemi i zamienia je w rzeczywistość niebieską.

 W Najświętszej Maryi Pannie zasadniczym i przeważającym elementem, który stanowił o Jej miłości była aktywna obecność Boga. Rzeczywiście, nawet miłość, jaką darzy Ona wszystkich ludzi, nie jest niczym innym, jak tylko odniesieniem i rozszerzeniem Jej miłości do Boga.

My kochamy naszych bliźnich z powodu ich godności, jako osoby, i to jest bardzo dobre, lecz jeśli kochamy naszych bliźnich z racji miłości do Boga, nasza miłość nabiera głębszej jakości i osiąga jeszcze większy horyzont.

Matko najmilsza, módl się za nami, Twoimi dziećmi, abyśmy kochali jedni drugich taką miłością, jaką Bóg nas miłuje.

Wszyscy odczuwamy, niestety dość często, pokusę użycia siły, narzucania naszych poglądów, gdy się nie akceptuje naszych kryteriów, lub gdy nie postępuje się zgodnie z naszym widzeniem rzeczywistości, naszymi upodobaniami lub przekonaniami.

Jeśli w takich przypadkach udalibyśmy się z prośbą o radę do naszej słodkiej Matki, Ona z pewnością wprowadziłaby nas na inną drogę: na drogę dobroci, wyrozumiałości, cierpliwości i pokory.

Nigdy się nie mylą ci ludzie, którzy idą za radą i natchnieniem czerpanym od Matki Niebieskiej. Zanim zaczniemy działać, powinniśmy się zapytać: w jaki sposób postąpiłaby Najświętsza Maryja Panna?

Matko, która jesteś ulgą w cierpieniu, bądź balsamem na nasze udręki.

Jakże smutnym, jak nieszczęśliwym człowiekiem musi być ten, kto żyje z dala lub zapomniał o Matce Niebieskiej. Przy Maryi czujemy wyraźnie bicie Jej macierzyńskiego Serca, Ona nam udziela miłego ciepła swej opieki.

Życie duchowe prowadzone pod wpływem Maryi otrzymuje ciepło, radość i pragnienie doskonałości. Jest ono rozświetlone ideałem podtrzymującym wszystkie nasze wysiłki, ożywiającym cały entuzjazm, rozweselającym całe nasze życie.

Nie oddalaj się od Maryi, nie zapominaj o Niej. Niech Ona będzie obecna w każdym momencie twojego życia - w radościach i smutkach. W Jej obecności nawet udręka będzie bardziej znośna.

Matko litościwa, cała pełna dobroci, bądź zawsze ze mną, nie pozostawiaj mnie samej.

Nawrócenie we właściwym tego słowa znaczeniu, raczej dotyczy postawy w działaniu, niż jednego aktu i upodabnia się do gotowości Maryi w odniesieniu do Boga.

W rzeczywistości Ona nigdy nie musiała za nic żałować, ale pozostawała w postawie gotowości odpowiedzenia na wolę Bożą, w postawie, którą Ona sama wyraziła słowami: "Oto ja Służebnica Pańska".

Nie zadowalaj się pierwszym krokiem w kierunku nawrócenia, zwrotu ku Bogu. Pragnij nawrócenia ustawicznego, zwrócenia się twarzą do Boga, nie odwracając się nigdy do Niego plecami. Staraj się pozostawać przed Bogiem zawsze na stojąco, zawsze gotów słuchać Jego Słowa.

Matko ludzi ubogich, spraw, niech uzyskam ducha ubóstwa ewangelicznego, który mi pozwoli powrócić do Boga.

Myśl Boża jest stwórcza. Św. Jan potwierdza, że wszystkie rzeczy zostały stworzone przez Słowo Boże.

Gdy Bóg pomyślał o Maryi, widział Ją jako Matkę Odkupiciela i przeznaczył Ją do tej wielkiej misji. Maryja na szczęście nie mogła istnieć inaczej niż w sposób, w jaki została pomyślana przez Boga, jako Matka Boga Odkupiciela.

Bóg także myśli o nas i nam wyznacza pewną misję do spełnienia. Nie możemy zawieść Boga w Jego planach.

Bądź tym, kim On chce cię mieć, jeśli bowiem nie osiągniesz celu ofiarowanego ci przez Boga, to poza Bogiem będziesz niczym.

Matko, godna miłości, Bóg uczynił Cię najlepszą dla Siebie i dla nas.

Gdy Archanioł ukazał się Maryi, z pewnością zastał Ją na klęczkach, rozważającą słowa Boże głoszone przez Proroków.

Przyjęła tę pokorną postawę, która spodobała się Najwyższemu. Po zapoznaniu się z treścią przesłania anielskiego, nie popadła w pychę, a raczej pogłębiała jeszcze bardziej swoje uczucia pokory i sama siebie nazwała "niewolnicą, służebnicą Pańską".

Uniżanie się w oczach Boga jest najwłaściwszym sposobem pozyskania Jego przychylności i błogosławieństwa.

Matko godna wszelkiego uwielbienia, z powodu wielkich rzeczy, jakich Bóg dokonał w Tobie, pragniemy naśladować Twoją, godną podziwu odpowiedź na łaskę Ducha Świętego.