Dostrzegać w każdym człowieku godność ludzkiej osoby, z wszystkimi przymiotami odnośnie do równości i praw, jest czymś chrześcijańskim i nie można tego stracić z pola widzenia. Ale my musimy iść jeszcze dalej... Musimy widzieć w człowieku dziecko Boże. Dziecko Boże, być może oddalone od Ojca, może nie pamiętać o Nim, może być nawet nieprzyjazne wobec Niego. Ale - cokolwiek by nie powiedzieć - jest to zawsze dziecko Boże!

Uczniowie powoli, stopniowo przechodzili ze stanu "niewiedzy" do światła poznania odnośnie do osoby i misji Jezusa.

Także my potrzebujemy być uzdrowieni z naszej ślepoty. Z tej ślepoty, która nas ogarnia i nie pozwala nam widzieć Boga, nie tylko w naszych braciach, lecz także w innych stworzeniach, w wydarzeniach, w znakach czasu.

"Widzenie" spowodowane kontaktem z Jezusem pozwoli nam zobaczyć rzeczywistość w swoim prawdziwym, zbawczym wymiarze. Jeśli postaramy się widzieć wszystkie sprawy jako środki zbawienia, zbliżymy się do Boga, ponieważ one nas do Niego zaprowadzą.

Przeciwko politycznej i nacjonalistycznej idei mesjasza tryumfatora, Pan Jezus stawia mesjanizm "cierpiący", "bolesny", "prześladowany". Dzieje się tak, ponieważ odkupienie człowieka i całej ludzkości zakłada cierpienie, prześladowanie, upokorzenie. Śmierć człowieka, tego co w nim jest ludzkie, jest tym co rodzi życie Boże. Dla chrześcijanina umrzeć oznacza Żyć.

Plan Ojca względem Jezusa jest planem służby w upokorzeniu, męce i śmierci... Jest rzeczą słuszną, abyśmy pomyśleli o tym, czy Ojciec także względem nas posiada taki sam plan. Pan Jezus zwraca nam przy tym uwagę, że uczeń nie może być inny niż Nauczyciel, jego los nie może być różny od losu Nauczyciela.

Misja Chrystusa miała się dokonać poprzez śmierć...

Byłoby złudzeniem myśleć, że możemy doprowadzić do celu naszą misję osobistej konsekracji i apostolstwa inaczej, niż poprzez naszą własną śmierć, to znaczy przez śmierć naszego własnego "ja".

Piotr mówi do Pana: "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego". Teraz Chrystus mówi do każdego z nas: "Ty jesteś mój mały Chrystus, mój posłaniec... posłany do wykonania, uzupełnienia, kontynuowania mojego dzieła zbawienia".

Zastanówmy się dzisiaj: jak wypełniamy naszą misję? Wyrzec się samego siebie to powiedzieć "nie" wymaganiom naszego "ja", to wykreślić "ja", wyeliminować "ja"; wznieść się wyżej i zobaczyć w nas Chrystusa.

Jan Chrzciciel uznał za stosowne to, aby on się pomniejszał dla wzrastania znaczenia Chrystusa (por. J 3,30).

Wyniszczyć samego siebie tylko po to, aby wyeliminować własne "ja", nie byłoby zgodne z Ewangelią ani z humanizmem. Wyeliminować nasze "ja", wznosząc je do utożsamienia się z Chrystusem, nie jest w rzeczywistości zniszczeniem "ja", lecz jego wysublimowaniem.

Wyrzeczenie się samego siebie jest konieczne dla każdego chrześcijanina... Drogę wyrzeczenia się samego siebie, cierpienia i śmierci, przebytą przez Nauczyciela, musi przebyć każdy, kto chce być Jego uczniem.

W Ewangelii istnieje też inne wyrażenie, które głosi: "dźwigać swój krzyż". Pierwsi chrześcijanie używali tego wyrażenia w swoim naśladowaniu Chrystusa, który niósł swój krzyż aż na Kalwarię.

I dziś nie przestaje to być wielką prawdą: każdego dnia powinniśmy brać krzyż na swoje ramiona. Każdy dzień ma swój własny krzyż. Każdego dnia krzyż ma sobie właściwe niewygody, ale każdego dnia winien być przyjmowany z nowym, wielkodusznym oddaniem się miłości Chrystusowej.

Jeśli miłość poznawana jest na krzyżu i oczyszcza się na nim, codzienne przyjmowanie krzyża będzie codziennym odnawianiem miłości. Będzie wyznaniem kierowanym do Chrystusa każdego dnia i być może każdej godziny: "Panie, liczę na Ciebie. Ty możesz liczyć na mnie!".

Nasze życie oddane Panu i braciom, nasza troska, aby dać Go poznać i starać się, aby był kochany przez wszystkich ludzi, nie myśleć o niczym tylko o Nim, nie mówić o niczym, jak tylko o Nim, nie zajmować się innymi sprawami, tylko Jego sprawą, nie mieć innego ideału niż On... nikt nie może tego zrozumieć, jeśli nie ma spojrzenia eschatologicznego.

Jest to zmaganie się o to, aby Królestwo Boże, które jest Królestwem sprawiedliwości, prawdy, miłości i pokoju, przybliżyło się już za naszych dni do naszego świata, do naszego "tu i teraz".

Kto nie przynosi pokoju, nie może być uważany za apostoła Chrystusowego. Kto nie głosi pokoju, nie buduje go ani nie ofiaruje go innym; daremnie nazywa się i przedstawia jako apostoł Chrystusa: jest "drapieżnym wilkiem" przebranym w owczą skórę. "Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczych skórach, a w środku są drapieżnymi wilkami" (Mt 7,15).

Apostolstwo jest "przelewaniem się" na zewnątrz własnego życia wewnętrznego. Nic jednak nie może się "przelewać" z ciebie, jeśli nie jesteś przepełniony.

Ten, kto nie płonie, nie może zapalać. Musimy najpierw żyć Chrystusem, aby Nim promieniować!

Chrzest święty czyni z nas "kamienie" na budowę Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa. Bierzmowanie czyni z nas "architektów". Bądź dobrym "architektem", który może się poszczycić mistrzowskim dziełem, streszczającym cały twój ideał.

Być chrześcijaninem oznacza
być przenikniętym aż do samych korzeni
przez żywą osobę Jezusa Chrystusa
do tego stopnia,
aby On żył w nas.

Być chrześcijaninem oznacza
zjednoczyć się z Chrystusem,
jako z Kimś, Kogo zna się wewnętrznie,
Kogo kocha się serdecznie,
Komu służy się heroicznie.

Co znaczy służyć innym?

Służyć innym znaczy być im użytecznym, "zużywać się" dla nich, być do ich dyspozycji, poświęcić nasze upodobania i spokój dla upodobań i spokoju drugich. Jest to rzeczą trudną, ale jest także tym, co stanowi cel przyjścia Chrystusa na ziemię: "Nie przyszedłem, aby mi służono, lecz aby służyć".

Wierzyć w Jezusa Chrystusa oznacza przyjąć Go jako posłanego przez Ojca i tym samym oznacza - przyjąć Ojca.

Widzieć Chrystusa jest tym samym, co widzieć Ojca. Służyć Jezusowi Chrystusowi to także służyć Ojcu. Kochać Chrystusa to kochać Ojca.

Poznanie Chrystusa jest równoznaczne z poznaniem Boga Ojca. "I nikt nie zna Syna, tylko Ojciec, i nikt nie zna Ojca, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić" (Mt 11,27).

Powinno nas to zachęcić do "studiowania" osoby Jezusa Chrystusa i Jego misji, aby lepiej móc Go poznać, a w ten sposób bardziej poznać i kochać Ojca.

Najświętsza Maryja Panna jest Królową Apostołów. Twoje powołanie apostolskie i twoje powodzenie zależeć będą od Niej. Dla prawdziwej i ustawicznej skuteczności w twoim życiu apostoła, powinieneś powierzyć się całkowicie opiece Najświętszej Panny.

Zawsze z Maryją! Wszystko na wzór Maryi! Nic bez Maryi!

Maryjo Dziewico, odnów w nas, otrzymane we Chrzcie i Bierzmowaniu, powołanie na świadków i apostołów Ewangelii.

Serce Maryi było najbardziej miłym i przytulnym oratorium, najbardziej czystym i świętym, jakie może zbudować nasza wyobraźnia i przyozdobić nasza pomysłowość.

Ojcowie Kościoła nazywają Maryję "Świątynią Jerozolimską", "Mieszkaniem Trójcy Najświętszej", "Tabernakulum Boga", "Stolicą Jezusa Chrystusa" i "Oratorium wierzących".

W Niepokalanym kąciku tego Oratorium, w celi swego Serca, Maryja modliła się, rozmyślała i kontemplowała Boga.

Matko Dziewicza, Panno Święta, naucz nas modlić się w jedności z Tobą i z Jezusem, który oręduje przed Ojcem za Ludem Bożym.

Czy jesteś poświęcony Sercu Maryi? Przyzwyczaj się odnawiać często to poświęcenie.

Odnawiaj je wstając każdego dnia, odnawiaj je przed rozpoczęciem każdej pracy lub obowiązku, odnawiaj je przede wszystkim w chwilach trudnych lub w momentach doświadczeń dla twego ducha.

Stopniowo przyzwyczaisz się do działania w imię Maryi i wtedy dokonasz rzeczy wspaniałych, a mówiąc ściślej - zobaczysz, jakich cudownych dzieł dokona Maryja razem z tobą.

Dziewico i Matko Boga, poświęcam się Tobie jako Twoja córka, abyś mnie nauczyła kochać Jezusa i postępować zgodnie z Ewangelią.

Jeśli chcesz się nauczyć służenia ludziom, zgodnie z tym, ile znaczą, i z tym, co Chrystus czuje względem nich, zbliż się do Maryi.

Ona nauczy cię zauważać w każdym człowieku cenę Krwi swojego Boskiego Syna. Ona nauczy cię widzieć w każdym człowieku swojego własnego Syna, który żyje lub pragnie w nim żyć. Ona powie ci, że liczy na ciebie w dziele zbawienia wszystkich ludzi i oczekuje, że Jej nie zawiedziesz w nadziei w tobie pokładanej.

Panno, ideale świętości, pomóż mi naśladować prawdziwie Chrystusa, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć.

Jedna noc ciemności niszczy marzenie spotkania Boga w jasności. Matko, oświeć moje serce tęskniące do prawdy. Gdy przy mnie stać będziesz, nie ulęknę się niczego! Niech Twoje światło rozświetli moją drogę. Tylko razem z Tobą mogę dojść do prawdy. Bądź przy mnie, Matko, w tym samotnym wędrowaniu, z Tobą nie zbłądzę w poszukiwaniu prawdy.

Maryjo, przyczyno naszej radości, niech mnie ogarną szczęście i radość zawarte w życiu chrześcijańskim.

Życie Jezusa i Maryi można sobie wyobrazić w następujący sposób: Jezus jest maleńki, spoczywa na kolanach swej Matki. Maryja chce Go rozbawić i uśmiecha się do Niego z radością w oczach. Nagle ciemna chmura przechodzi przed Jej oczami, smutek ogarnia Jej Serce. Innego dnia, po trzydziestu trzech latach, Ona będzie Go mieć na swoich kolanach jak teraz... ale martwego.

Biedna Matka! Będzie stać u stóp krzyża! Ona będzie Matką Bolesną!

Panno Maryjo, która uczestniczyłaś w swoim ciele i duchu w chwale Jezusa Chrystusa, spraw, abyśmy wszyscy dostąpili tej chwały.

Za przykładem św. Jana Apostoła nigdy nie oddalaj się od Maryi. Ona udzieli ci swojej duchowej mocy i pomoże ci zrozumieć, skąd pochodzi prawdziwa odwaga.

Gdy zacznie ogarniać cię lęk, Ona ci przypomni, że nie chodzi tu o ciebie, tylko o sprawy Chrystusa i że Chrystus nigdy nie został pokonany. Ty również odniesiesz zwycięstwo, gdy będziesz walczył o Jego sprawę, podtrzymany duchem Jego Matki.

Panno Maryjo, udziel nam mocy i radości płynącej z krzyża i zmartwychwstania Twojego Syna.

Wszyscy przechodzimy przez chwile smutku i wszyscy potrzebujemy współczucia. Nasza Matka Niebieska zawsze jest gotowa darzyć nas współczuciem.

Maryja nas rozumie, ponieważ jest najlepszą Matką. Rozumie nas, ponieważ jest Matką Dziewiczą i Jej Dziewicze Serce miłuje ze szczególną czułością. Rozumie nas, ponieważ była Matką Bolesną i nikt tak nie cierpiał, jak Jej kochające Serce.

Maryja nas rozumie i nam pomaga. Idźmy do Niej - po prostu i śmiało tak, jak małe dziecko zbliża się do swojej matki.

Maryjo, Matko ubogich i uniżonych, prosimy Cię, daj odczuć Twoją miłość i łagodność tym, którzy najbardziej cierpią i najmniej posiadają; zasiej w nas współczucie, solidarność i troskę o najbardziej pokrzywdzonych.

Maryja Pośredniczka jest strumieniem łaski i wszelkich pomocy, mających na celu odnowienie u ludzi wiary i życia chrześcijańskiego, a jednocześnie jest najłatwiejszą i najbezpieczniejszą drogą prowadzącą do Jezusa.

Śladami Maryi postępuje Lud, który będąc najbardziej maryjnym, czuje się najbardziej chrystusowym, i który żyjąc najbardziej po chrześcijańsku, najbardziej zbliża się do Maryi.

Panno Maryjo, prawdziwie jesteś Błogosławioną, ponieważ przekleństwo ciążące na Ewie zmieniłaś w błogosławieństwo; naucz nas błogosławić dary życia!

Módl się do Maryi przed rozpoczęciem jakiejkolwiek inicjatywy, przed wykonaniem jakiegokolwiek zadania.

Proś, aby ubezpieczyła owoc twojej działalności. Nie uczyniłeś nic poza siewem. Jeśli Bóg nie ześle deszczu i słońca, twoje ziarno nie zaowocuje.

Proś, aby naprawiła twoje błędy i nieudolności, niech zmieni twoje braki w skuteczne łaski.

Panno Maryjo, poprzez Ciebie błogosławieństwo Ojca zajaśniało nad ludźmi. Uczyń ze mnie wiarygodnego świadka Chrystusa.

Powrót ludzkości do Boga rozpoczyna się od wypowiedzianego przez Maryję "tak" i w dalszym ciągu następuje w każdej osobie, w każdej epoce i okolicznościach, jako proces prowadzący do ostatecznego spotkania się z Chrystusem Zmartwychwstałym.

Być każdego dnia gotowym do powiedzenia "tak" Bogu, stanowi cel naszego chrześcijańskiego życia. Powiedzieć "tak" - przede wszystkim poprzez własne miłosierne życie. Historię budujemy w miarę, jak wzrasta miłosierdzie i w miarę, jak ludzie wzrastają w miłosierdziu.

Nikt w historii nie przyczynił się tak do zbawienia jak Maryja, ponieważ nikt tak nie kochał jak Maryja.

Panno Maryjo, niech poprzez moje zaangażowanie, pełne zaufania do Ojca, Bóg dokona rzeczy cudownych.

Cierpienia, jakie przynosi nam życie, przyjęte serdecznie, stwarzają komunię z Jezusem, z Maryją i wszystkimi cierpiącymi ludźmi.

Maryja stojąca u stóp krzyża reprezentuje całą ludzkość i Kościół. Można nawet powiedzieć, że Ona oddaje Jezusa Ojcu za całą ludzkość i otrzymuje całą ludzkość jako podarunek od swego Syna. Otrzymuje całą odkupioną ludzkość, wchodzącą z bólem do historii i zmierzającą do nowego nieba i nowej ziemi, które wyrastają z Paschy Zmartwychwstałego.

Maryjo, Ty, jak nikt inny, zrozumiałaś cierpienia Jezusa i całej ludzkości. Pomóż nam podjąć krzyż, aby iść za Jezusem i oddać swoje życie, aby je ocalić.

Bez Maryi niemożliwe jest odnieść sukces. Z Maryją jest niemożliwe ponieść porażkę. Czy pojąłeś już dobrze, jakie miejsce powinna zajmować Maryja Najświętsza w twoich działaniach?

Ileż to razy zapominasz o Maryi i oczekujesz powodzenia dzięki własnym wysiłkom, własnemu talentowi i zdolności lub, jeśli Ją wzywasz, czynisz to chłodno i z małą wiarą. Masz w rękach, do własnej dyspozycji, tak wspaniały środek, aby zapewnić sobie powodzenie w życiu, a nie używasz go!

Maryjo, powierzamy się Twojej opiece i prosimy Cię, aby nasza obecność, nasze słowa i nasza działalność uobecniały Jezusa w życiu naszych braci.

Królowo Aniołów i ludzi, ja wierzę, że jesteś szczególnie Królową apostołów wszystkich czasów. Ty bowiem jesteś Niewiastą przeznaczoną do zdeptania głowy węża i do walki ze złem. O Tobie mówi się w Kościele, że jesteś "Zwyciężczynią we wszystkich bitwach Bożych".

Maryja jest Niewiastą Zwycięską w walce ze złem dzięki swej jedności z Jezusem, Zwycięzcą w walce z grzechem i ze śmiercią. Jezus pokonał śmierć i mocą Ojca powstał z martwych.

Matko bez grzechu, udziel nam, zjednoczonym w tajemnicy zbawienia z Jezusem, abyśmy mogli zwyciężać zło zalegające w naszych sercach i grzesznych strukturach naszego społeczeństwa.