Ojciec Święty Paweł VI nazwał Maryję Pannę "Gwiazdą ewangelizacji", ponieważ ewangelizacja potrzebuje światła, które orientuje i oświetla drogę.

Jeśli ewangelizacja ma na celu ukazanie Jezusa, Maryja była pierwszą Ewangelizatorką, ponieważ ukazała Ona Jezusa pasterzom w Betlejem, a następnie Mędrcom ze Wschodu, później Apostołom i pierwszym uczniom Jezusa.

Ona towarzyszy obecnie misjonarzom głoszącym Ewangelię po całym świecie, dając im siłę i entuzjazm, udzielając im także potrzebnych sił fizycznych. Ona przewodniczy w pracach ewangelizacyjnych Kościoła, ożywia wspólnoty chrześcijańskie. Ludzie wierzący kierują się do Niej i otrzymują stosowną pomoc.

Matko, nie dozwól, abym kiedykolwiek o Tobie zapomniała, ale gdybym nawet zapomniała, wtedy Ty nie zapominaj o mnie.

Żadnego ze swych stworzeń Bóg nie miłował tak bardzo, jak miłował swoją Matkę; niemniej, żadne ze stworzeń nie cierpiało tak jak cierpiała Jego Matka.

Być może, nie ma większego i bardziej szkodliwego błędu niż myślenie, że cierpienie jest karą Bożą. Nie ma nic bardziej błędnego!

Bóg przyjmuje dar, gdy Jego synowie i córki cierpiąc, jednoczą się i utożsamiają ze zbawczym cierpieniem Jezusa Chrystusa. Cierpienie ofiarowane z miłości do Boga, przede wszystkim cierpienie niewinne, cierpienie z powodu miłości do prawdy, zbawia i oczyszcza świat. Tylko ten, kto głęboko miłuje, poznaje sens cierpienia i przeczuwa, że zaowocuje ono zmartwychwstaniem.

Trzeba powiedzieć jeszcze więcej: gdy miłość przenika cierpienie, staje się ono wtedy źródłem pokoju i zrozumienia dla cierpienia wszystkich ludzi.

Matko najmilsza, naucz nas sensu cierpienia z miłości do Boga.

Karty Ewangelii ukazujące scenę zagubienia małego Jezusa i następnie szukanie Go przez Jego Matkę, aż do spotkania w świątyni jerozolimskiej, udzielają nam pewnych wytycznych odnośnie do naszego szukania Boga.

Człowiek jest odwiecznym pielgrzymem zmierzającym do Boga, odczuwającym Jego konieczność, szukającym Jego obecności tęskniącym za Jego posiadaniem, pragnącym Jego miłości. Jest pielgrzymem, który czasem stawia kroki zmęczone i chwiejne, lecz zawsze w celu znalezienia Boga.

Wędrowiec podpiera się laską, która mu ułatwia stawianie kroków. Laską dla pielgrzymującego do niebieskiej ojczyzny chrześcijanina powinna być Maryja. Jeśli na Niej się oprzesz, nie upadniesz! Jeśli Jej zaufasz, nie zniechęcisz się! Jeśli Ona będzie ci towarzyszyć, nie zgubisz się!

Matko Boża, znaku nadziei i pociechy dla wędrujących, bądź także dla mnie teraz niezawodnym oparciem.

W pracy nad sobą oraz w wysiłku nad poznaniem moich braków, bardzo mi pomoże pokorna Maryja Panna. Maryja nie ma żadnej niedoskonałości ani braku, ale ponieważ jest Matką, rozumie dobrze swoje dzieci i spieszy im z pomocą, wspiera ich w usuwaniu braków i osiągnięciu doskonałości chrześcijańskiej.

Teraz możemy zrozumieć, dlaczego wielcy czciciele Maryi są największymi świętymi w chrześcijaństwie.

Matko wszystkich ludzi, pomóż mi osiągnąć świętość życia.

Niewielu chrześcijan przestudiowało głębię wiary i w ten sposób przekonało się, że gdy wiara jest autentyczna i osiąga doskonałość, przemienia się w miłość.

Kto naprawdę kocha, osiąga doskonałość w wierze; ten, kto wierzy naprawdę, dochodzi do miłości wielkodusznej.

Jeśli Maryja była doskonała w swojej wierze, jeśli była Panną wsławioną jako wierząca, to właśnie dlatego, że kochała ze wszystkich sił swojej natury, każdym biciem swojego Serca.

Jeśli nie masz wystarczającego ducha wiary, zbadaj, jaka jest twoja miłość. Jeśli nie nmiłujesz tak, jak powinieneś miłować, zbadaj, czy twoja wiara jest teologiczna. Wiara i miłość są siostrami, które zawsze idą w parze.

Matko, która troszczysz się o nasze zbawienie, spraw, aby moja wiara ujawniała się w miłości, a miłość niech umacnia moją wiarę.

Chociaż Dziewica Niepokalana była święta i doskonała od swego poczęcia, bardziej święta niż wszyscy święci wzięci razem od pierwszego momentu ich życia, niemniej mogła wzrastać i faktycznie wzrastała w łasce i świętości w każdym momencie swojego życia.

Łaska powiększa cnoty i zdolność duszy, dzięki czemu - jeśli bardziej uczestniczymy w miłości Bożej - stajemy się bardziej otwarci na Jego działanie. Dlatego Maryja, pomimo swojej początkowej pełni łaski, mogła rozwijać coraz bardziej ten zasób świętości.

Nie wystarczy, abyś żył w łasce. Potrzeba, abyś rozwijał w sobie intensywność życia łaski.

Matko, która dla nas cierpiałaś, spraw, niech wzrasta w nas coraz bardziej miłość do Boga.

Świat nie poznał się na Maryi. Społeczeństwo tamtych czasów nie brało Jej pod uwagę. Maryja żyła niezauważana pośród kobiet tamtych czasów, aż do momentu powstania Kościoła.

Maryja była najwspanialszym stworzeniem, jakie wyszło z rąk Boga, zaraz po człowieczeństwie Jezusa Chrystusa. Jednakże w Betlejem nikt nie użycza Jej schronienia, ani nie zwraca uwagi na delikatny moment Jej macierzyństwa. W Nazarecie była jedną spośród wielu kobiet, najbardziej skromnych i pokornych i nikt się nie zatrzymywał, aby patrzeć na Nią i podziwiać Jej cnoty.

Niech cię nie niepokoi ani nie dziwi to, że nie uznaje się twoich zasług, zdolności czy talentów. Troszcz się raczej o to, aby Bóg był Tym, kto zna twoje postępowanie i przenika twoje intencje. Bóg zna głębię twojego serca!

Matko, która zrodziłaś nas do życia łaski w Chrystusie, kształtuj w nas w dalszym ciągu Jezusa, naszego Zbawiciela.

Idźmy, trzymając się rąk Maryi, trzymając się razem za ręce, ale także razem trzymajmy się rąk Maryi, które są rękami... Matki; są jednocześnie: i delikatne i silne, czułe i sprawne.

Jeśli mocno będziemy się trzymać rąk Maryi, nie zginiemy. Maryja nie wypuszcza nas nigdy, to raczej my wyrywamy się i wtedy Ona głęboko to odczuwa i towarzyszy nam swym smutnym wzrokiem, ponieważ oddalając się od Niej - oddalamy się od Boga. I nigdy nie powrócimy do Boga, jeśli wpierw nie wrócimy do Maryi.

Matko łaski Bożej, daj, abym nigdy jej nie straciła, lecz zachowała ją, jako bezcenny skarb.

Jezus nakazuje nam miłować bliźniego tak, jak On nas umiłował. Czciciel Maryi także powinien kochać bliźniego tak, jak Maryja to czyniła.

Nie wystarczy więc, wypełnić zwyczajnie przykazanie miłości. Należy je wypełnić na wzór Najświętszej Maryi, kochać tak, jak Ona kochała i kochać z taką samą czystością uczuć, z taką samą szczerością i taką samą czułością miłości.

Jakżeż zmieniłby się świat, gdybyśmy tak postępowali. Jakże pomoglibyśmy w tym, aby ta zmiana zrealizowała się przez Maryję. To jest nasza odpowiedzialność i nasz obowiązek. Maryja nie dokona tego sama, ale za naszym pośrednictwem. Bądźmy sprawnymi narzędziami w Jej rękach i przekazujmy innym ducha maryjnego!

Matko dobrej rady, prowadź nas w naszym życiu i daj nam poznać wolę Bożą.

Gdy rozmawiamy o świecie, zwykle mamy na myśli ludzkość, wszystkich ludzi. Kiedy wzywamy Maryję jako Królową świata, nazywamy Ją Królową i Panią wszystkich ludzi, niezależnie od historycznych okoliczności, w jakich prowadzą swoje życie.

Maryja przejmuje się wszystkimi sytuacjami, jakie dotykają Jej dzieci - ludzi odkupionych: cierpi z cierpiącymi, pracuje z pracującymi, przejmuje się uciskanymi, chroni chorych, starych i sieroty, cieszy się ze szczęśliwymi, idzie z pielgrzymami i wędrowcami, staje przy boku umierających i przyjmuje dzieci przychodzące na świat.

Matko i Mistrzyni, nie oddalaj się ode mnie w żadnym momencie mojego życia, a szczególnie w godzinie śmierci.

Prorocka misja Matki Jezusa polegała nie tylko na fizycznym zrodzeniu Go na ten świat, ale na ukazaniu Jego prawdziwego ducha, tego ducha Chrystusowego, którego On wycisnął mocno i znakomicie w duszy swej Matki.

Misja profetyczna, która przez chrzest zstąpiła na każdego chrześcijanina, powinna objawić się na zewnątrz po tym, jak wycisnęła się wewnętrznie w naszej duszy. Chrześcijanin zostaje naznaczony prorockim przesłaniem, które powinien ogłaszać i przekazywać dalej.

Wtedy, gdy to przesłanie urzeczywistni się w jego duszy, później ujawni się ono jako proroctwo na jego ustach, w jego działalności i w jego życiu.

Matko Kościoła, spraw, abym sobie uświadomiła, że powinnam stanowić Kościół w tym miejscu, w którym Bóg mnie postawił.

Miłość i przebaczenie są istotą serca każdej matki. Jaka miłość i jakie przebaczenie muszą istnieć w Sercu najbardziej kochającej ze wszystkich matek? 

Serce Maryi jest najbardziej podobne do Serca Bożego i jest Sercem najbardziej czułym, o jakim żadna matka nie mogłaby marzyć.

Uczestnicząc w Sercu Boga oraz w sercu Matki Boga i Matki wszystkich ludzi, zawsze znajdziemy echo miłości i przebaczenia. Zawsze, gdy potrzebujemy otrzymać przebaczenie lub powiększyć miłość, udajmy się do Serca Maryi, a otrzymamy to.

Matko i Królowo nieba i ziemi, spraw, abym miała udział w dobroci Twojego Serca.

Maryja wyniesiona przez Boga ponad wszystkie stworzenia, stała się Najświętszą Matką Jezusa Chrystusa. Jednocześnie jest w pełni ludzka, jak my wszyscy, takiej samej natury.

To prawda, że Bóg uczynił Ją cudownie piękną, świętą i delikatną, aby mogła nam pomagać. Uczynił Ją także ludzką, aby mogła lepiej zrozumieć swoje dzieci i lepiej nam współczuć; pocieszać nas, gdy jesteśmy smutni, zachęcać nas, gdy upadamy na duchu; podnosić nas, gdy grzech nas przygniata; przyprowadzać do Boga, gdy się od Niego oddalamy.

Zaufaj Maryi bezgranicznie, wiedząc, że nigdy nie słyszano, aby ktokolwiek, kto się do Niej ucieka, pozostał opuszczony.

Matko, okryj mnie płaszczem Twojej dobroci.